Unutmak Üzerine Fikirlerle Yönerge

Evet,

Selam.

İnsanoğlunun sahip olduğu "unutmak" eyleminin tarihteki en lüks şey olduğu söylenir durur.

Başına kötü bir şey mi geldi, biri sana zarar mı verdi? "Tüm bunları unutup geride bırakalım ve hayatımıza devam edelim." derler. Ama neden?

Sevgi olarak, arkadaşlık olarak, dostluk veya bağlılık olarak yorumlayalım hadi bunu.

Ama cidden insan evlatları unutuyor mu yaşananları? Tek bir kalemde silip atabiliyor mu zihninden? Ya da başını yastığına koyduğu anda, zihinini yiyip bitiren düşünceler birlikte baş başa mı kalıyor? Bana kalırsa, son seçenecek çok daha mantıklı.

Biz değer verdiğimiz şeylere vakit ayırmakla, göz önünde tutmakla programlıyız (gene bence, ona dikkat edelim). Sosyopatları bir kenara bırakırsak böyle olması da en mantıklısı.

Dün yediğimiz karışık tostu unutmak çok mantıklı, çünkü değer vermiyoruz. Sadece karnımızı doyurmak istiyoruz ve doyuruyoruz. BU KADAR BASİT.

Aylarca, yıllarca koyun koyuna gezen insanlar peki nasıl unutuyor sevdiklerini(!) diye sorabilirsiniz. Bunun da cevabı çok basit. Yukarıda bahsettim; "DOYMAK".

Aldığım iktisat derslerinden birinde, yıllardır aklımdan çıkmayan bir kuram var, o da "Marjinal Fayda".

Karnınız açıkmıştır, yemek yersiniz ve doyarsınız. Daha fazlasını canınız çekmez.

Sevgiye açsınızdır, sevilirsiniz ve doyarsınız. Daha fazlasını canınız çekmez.

Her güzel şeyin bir sonu varmış, büyük güç büyük sorumluluk gerektirirmiş falan filan.

Bana kalırsa (ki kalmaz, neden kalsın?) insanoğlu değer verdiğini söylediği ama aslında sadece amacına ulaşınca yüzüne bile bakmayacağı şeyleri unutur, hem de tek kalemde.

Gerisi malum.

Hoşça kalın.