Evimin salonunda bir İsa tablosu mevcut, böyle avuçlarının içinden çivilenmiş şekilde çarmıha (ne yazık ki).
Ama şöyle de bir durum var ki, ben bu tabloyu asmak için de çivi kullandım.
Sarkastik olmasının yanında kabul edelim azcık ucundan da olsa komik.
Bazen aklıma, akıl almaz sözler gelmekte.
Bunlardan bazı örnekler sunacak olursak "sen beni tutamazsın, yılmazlar tutamaz" ya da "gecelerin dalgıcı" gibi...
Manaları hiç derin olmamakla birlikte benim beynimin de jimnastiği bu şekilde (naparsan yap aga, huylu huyundan biraz zor vazgeçmek üzere gelmiştir bu dünyaya).
İşin özü, bu cümle yazımın son sözü. (Aşağıda devam ettim, tutarsızlık!)
Bu tatsız uyak ile birlikte iyi ve hoşça kalmanızı temenni etmekteyim.
Çünkü neden kalmayasınız ki?